مفاهیم و دستورات وارد شده در شب های قدر، خصوصا شب بیست و یک ماه رمضان حکایت از پایه گذاری مفاهیمی بلند و عمیق برای انتقال و پی گیری آنها در تمامی قرون و زمان‌ها دارد. از جمله عبارات وارده و تاکید شده در شب قدر تکرار صد مرتبه « اللهم العن قتله امیرالمومنین. خدایا قاتلان امیرالمومنین را لعنت کن » است که سفارشات بسیاری بر مداومت و گفتن آن در این شبها وارد شده است. این جمله که در نگاه اول ناشی از اظهار برائت شیعیان و موالی امیرالمونین نسبت به اعدا و بدخواهان امام اول شیعیان است، با نگاه دقیق و مو شکافانه تر موضوعی بسیار دقیق را در ذهن تداعی می کند. برای روشن تر شدن موضوع باید گفت که؛ در بیان حدود و ثغور بسیاری از عبادات و طاعات علاوه بر تاکیدات فراوان بر انجام آنها اموری نیز به عنوان خطوط قرمز و سوزاننده آثار آنها بیان شده است. مانند اینکه در روایات اسلامی وارد شده است که « رب تال القرآن و القرآن یلعنه» یعنی ، چه بسیار افرادی که قرآن را تلاوت می کنند اما قرآن وی را، علی رغم تلاوت خود، لعنت می کند. و این مضامین نه به خاطر زیر سوال بردن عبادات و اعمال سفارش شده، بلکه به دلیل حساسیت بیش از حد و تمییز سره از ناسره ایست که در انجام طاعات خالصانه و غیر خالصانه باید مد نظر باشد. یعنی چه بسا افرادی که در شبانه روز به طور مداوم مشغول قرائت قرآن هستند اما با توجه به اعمالی که انجام می دهند به طور صد درصد متناقض با تعالیم قرانی حرکت و انجام وظیفه می کنند، یعنی به طور آشکارا و کاملا نفاق گونه، فرامین و دستورات قرآن را زیر پا می گذارند. یکی از این افراد که خبط عظیمی را مرتکب شد، عبدالرحمن ابن ملجم مرادی بود که بنا بر نقل تواریخ، آن قدر شبانه روز را به عبادت و نماز خواندن و قرائت قرآن گذرانده بود که پیشانی اش پینه بسته و هر از چند گاهی مجبور به کندن و زدودن پینه ها از پیشانی خود می شد. اعمال و حرکات ابن ملجم مرادی نشانه های بسیار خوبی را برای آگاهان و افراد تیز بین می تواند داشته باشد. اما آنچه که بیش از حد مورد توجه واقع شده است افراط و تفریطی است که او در حرکات و سکنات خود روا می داشت. و همین امر نیز در آخرالامر او را به جایی کشاند که خلیفه و امام مسلمین را به شهادت رساند. با توجه به مسائل مطرح شده باید گفت، اینکه قاتلان امیرالمومنین جمع آورده شده و علی رغم اینکه این واقعه در گذشته رخ داده، اما به صورت استمراری و برای آینده به کار رفته است، یعنی جماعت قاتلان حضرت علی در همیشه تاریخ لعنت شده اند، نشان از وجود واقعیتی تلخ به نام تکرار تاریخ در تمامی لحظات و قرون و اعصار دارد. یعنی با توجه به صفاتی که در زمینه ضعف نفس و افراط و تفریط های ابن ملجم ذکر شده است، در تمامی زمان ها و ادوار هر کسی که پا را فراتر از حریم گذاشته و مرتکب همان اعمال و لغزش ها شود در گناه قاتلان امیرالمومنین شریک بوده و به نوعی با گفتن « اللهم العن قتله امیرالمومنین» در این شبها خود و اعمال خویش را به باد لعنت و نفرین الهی می سپارد.چرا که خود نیز در جرگه قاتلان امام اول شیعیان داخل و به حساب می آید.
حکومت امام علی (ع)، تجلی حکومت انسانی و معرف حقیقی روح عدالت و مساوات اسلام است و نگاه امام علی (ع) به سیاست، نگاهی توحیدی و الهی است...
از دیدگاه امام علی (ع)، جهاد با دشمنان و تأمین امنیت جامعه اسلامی، به سامان آوردن اوضاع اجتماعی و فرهنگی و تربیتی مردمان و رونق اقتصادی و آبادانی سرزمین‌ها، غایت حکومت اسلامی به شمار می‌‌آید.
حضرت علی(ع) در بهره‌گیری از بیت‌المال مسلمانان بنا بر قانون، اهمیت بسزایی قایل بود و به کارگزارانش توصیه به بهره‌گیری معقول و قانونی از بیت‌المال می‌کرد و آنان را از خطرها و آفت‌‌های قانون‌شکنی در بیت‌المال، بر حذر می‌‌داشت.
سیاست اقتصادی علی (ع)، در همه اعصار و قرون، یکی از اصولی‌ترین سیاست‌‌های اقتصادی است، به گونه‌ای که علی (ع) درباره استفاده غیرقانونی «عثمان بن عفان» و نزدیکان او از بیت‌المال، می‌‌فرمایند:
«هنگامی که عثمان به خلافت قیام کرد، خویشاوندانش پا ایستادند و بیت‌المال را مانند شتر مهار بریده‌ای که گیاهان بهاری را بچرد، خوردند و بر باد دادند».
و به خاطر همین اصل در بهره‌گیری از اموال است که به مالک اشتر توصیه می‌کند که خود و نزدیکان او در استفاده از اموال عمومی، حریم قانون را حفظ کنند.
«بپرهیز از این که چیزی را به خود مخصوص داری که بهره همه مردم در آن (بیت‌المال) یکسان است».
همچنین می‌‌فرماید: «والی، نزدیکان و خویشاوندانی دارد که خوی برتری‌جویی دارند و گردن‌فرازی ... ریشه ستم اینان را با بریدن اسباب آن درآور و به هیچ یک از اطرافیان و خویشاوندانت زمینی را به بخشش وامگذار».
و به کسانی که غیرمنتظره صاحب ثروت یا خانه و زمینی می‌شدند، دستور می‌داد به سرعت منبع درآمد او را جست‌وجو کنند و به این ترتیب، اگر کارگزاری به ناحق از بیت‌المال سهم افزون‌تری برای خود میگرفت، با برخورد تند علی ـ علیه‌السلام ـ روبه‌رو می‌شد.
علی (ع) نهایت توجه خود را در حفظ و حراست از بیت‌المال و بهره‌گیری درست از آن به کار میگرفت، تا آنجا که به کارگزارانش دستور می‌داد حتی در نوشتن نامه‌ها از اسراف بپرهیزند.
سیره حکومت علوی (ع)، روشن‌ترین تجلی حکومت انسانی و معرف حقیقی روح عدالت و مساوات اسلامی است.
بخشش‌های ناروای بیت‌المال و تقسیم غیرعادلانه آن در حکومت علوی، مردود و مطرود است. سیاست علی ـ علیه‌السلام ـ درباره بهره‌گیری از بیت‌المال و حفظ و حراست از اموال عمومی، تنها تئوری نیست که آن را بنویسیم و در کناری بگذاریم، بلکه دستور‌العملی است برای کشورداری که باید همه کارگزاران آن را ملاک عمل خود قرار دهند، چراکه با رعایت این قبیل دستورالعمل‌ها، افراد بی‌خانمان و نیازمند، سامان می‌گیرند و عدالت اجتماعی، تحقق می‌یابد.
علی کسی بود که استاندارانی را که بنا بر روابط منصوب شده بودند، عزل کرد وکارگزاران شایسته‌ای را برای انجام امور گماشت و بر پایه توانایی، مسئولیت به آنان می‌داد و در تأمین حقوق کارمندان و تلاش برای بهبود وضعیت معیشتی ایشان به مالک اشتر چنین دستور می‌داد:
«به کارمندان حقوق فراوان بده، زیرا این کار، آنان را در اصلاح خویش تقویت می‌کند و به دنبال خیانت و رشوه می‌روند و از خیانت در اموالی که در اختیار آنهاست، بی‌نیاز می‌سازد. به علاوه، چنانچه از دستور تو سرپیچی کردند و در امانت خیانت ورزیدند، حجت بر آنها تمام است و می‌توانی متخلف را تنبیه کنی».
و در قبال مدیران ارشد نظام تأکید داشت تا هم‌سطح قشر ضعیف جامعه باشند، چرا که:
«خداوند بر پیشوایان دادگر واجب گردانیده است که زندگی خود را با طبقه ضعیف تطبیق دهند که رنج فقر، مستمندان را ناراحت نکند».
عدالت هرچند شیرین است، اجرای آن سخت است. ایجاد حکومت عدل و عدالت‌پرور از آرزوهای دیرینه بشری بوده است که در هر زمانی، تحقق چنین حکومتی را در سر داشته و دارند، اما در عرصه عمل، جوامع دچار تنش‌ها و تضادها و تبعیض‌های ناروایی هستند که موجب ایجاد شکاف و گسست طبقات در جامعه میشود.
در حالی که گسترش عدل و عدالت در جامعه، همواره موجب امنیت و آسایش و حفظ جامعه از مفاسد اخلاقی و ناراحتی‌های روحی و روانی است. هنگامی که مردم جامعه احساس کنند که امکان استفاده از بیت‌المال و امکانات اقتصادی جامعه بنا بر سعی و تلاش صحیح و شایسته‌سالاری است، امید به زندگی و حرکت و رشد و توسعه در جامعه، افزون‌تر میشود و اگر مجری حکومت، گسترش عدل و عدالت را در جامعه، سرلوحه کار خویش قرار دهد و بخواهد دست طمعکاران و متجاوزان را از بیت‌المال قطع کند، این امر برای عده‌ای که به سوءاستفاده از بیت‌المال و دست‌اندازی به مال مردم و رفاه و خوشگذرانی و امتیازات طبقاتی دل خوش کرده‌اند، بسیار سخت و ناگوار خواهد آمد.
دوران حکومت علی(ع)، نمونه بارز برخورد و واکنش چنین خواصی است. در حالی که انگیزه علی(ع) در پذیرش حکومت، اصلاح وضع نابسامان جامعه و رفع تبعیض از عرصه اجتماع و گسترش عدالت اجتماعی در جامعه بود، با اقدام قاطعانه و بیعت و حمایت مردمی علی (ع) وارد عرصه عمل شد و در صحنه سیاست عدالت‌گستری و برنامه‌های اصلاحی او با دشمنی‌ها و مخالفت‌‌ها و کارشکنی‌های فراوان در عرصه عمل روبه‌رو شد.
در حقیقت عملکرد علی (ع) برای اشراف و صاحبان زر و زور و تزویر قابل قبول نبود، اما علی (ع) در میان خواص و عوام بر پایه تکلیف الهی، مسیر عدالت را همواره کرد تا شهد شیرین «عدالت اجتماعی» را در جامعه گسترش دهد و در این راه، بدون هیچ بیم و هراسی به انجام تکلیف الهی و وظیفه حکومتی خود پرداخت و همین ایستادگی و مقاومت علی (ع) در برابر خواص بود که به قیمت جانش تمام و موجب شد مجری عدالت را در محراب عشق به شهادت رسانند و جماعتی را در سوگ شهید عدالت بنشانند.
غروب مولود کعبه در محراب مسجد کوفه، شهادت اسطوره ایمان و عشق و عدالت، مولای متقیان حضرت علی (ع) تسلیت باد.
هو یا علی مدد
فراز هایی از وصیت پیامبر اعظم به مولی الموحدین
ای علی (ع) : به تو وصیت می کنم که آن را نگهداری و رعایت کن و تا وصیت مرا نگه می داری و رعایت می کنی همواره در خیر خواهی بود.
ای علی (ع) : هر کس خشمی را که می تواند ابراز و اعمال نماید فرو برد خداوند روز قیامت به او امن و امانی عطا می فرماید که لذت آن را می یابد .
ای علی (ع) : هر کس به هنگام مرگ خوب و عادلانه وصیت نکند در مروت و جوانمردی نقص و کمبودی است و به مقام شفاعت نائل نمی شود.
ای علی (ع) : برترین جهاد آن است که انسان صبح که برمی خیزد در صدد ظلم و ستم به کسی نباشد.
ای علی (ع) : هر کس مردم از زبان او بترسند از دوزخیان است.
ای علی (ع) : بد ترین مردم کسی است که مردم از بیم بد گویی و بد زبانی او را احترام کنند و بدی او نقل شود.
ای علی (ع) : ای علی (ع) : بد ترین مردم کسی است که آخرتش را به دنیا بفروشد و بد تراز آن کسی است که آخرتش را به دنیای دیگری بفروشد.
ای علی (ع) : هر کس عذر عذر خواهی را چه راستگو و چه دروغگو ، نپذیرد به شفاعت من نمی رسد.
ای علی (ع) : خدای متعال دروغ را در کار خیر و اصلاح (میان افراد ) دوست می دارد و راستگویی را در فساد و فتنه گری دشمن می دارد.
ای علی (ع) : هر که شراب را به خاطر غیر خدا هم ترک نماید خداوند از شربتهای بهشتی به او می نوشاند و مولا پرسید : به خاطر غیر خدا ؟ و رسول فرمود : آری به خدا سوگند ، اگر برای حفظ خود نیز آنرا ترک کند خداوند از کار او قدردانی می فرماید.
ای علی (ع) : ای علی شراب خوار همانند بت پرست است.
ای علی (ع) :خداوند تا چهل روز نماز شراب خوار را قبول نمی فرماید و اگر در آن چهل روز بمیرد کافر مرده است
ای علی (ع) :هر مست کننده ایی حرام است و هر چه بسیار آن مستی آورد یک جرعه آن نیز حرام است
ای علی (ع) :همه گناهان در خانه گرد آمده و کلید آن شرابخواری است.
کل بازدید :120663
موسسه اندیشه سبزان جوان یک سازمان غیر دولتی که از 10 آبان 1380 در منطقه 15 تهران فعالیت خود را آغاز نمود و تا به امروز نیز در زمینه های مختلف فرهنگی ، هنری ، اجنماعی ، آموزشی ، گردشگری ، میراث فرهنگی ، اشتغال و فقر زدایی ، امور خیریه ، مشاوره ، زیست محیطی ، غنی سازی اوقات فراغت کودکان و نوجوانان ، مذهبی ، ادبی ، ورزشی و.... فعالیت نموده است. این تشکل مجوز فعالیت خود را در مهر ماه سال 1381 از سازمان ملی جوانان در یافت نموده و در حال حاضر نیز در بیش از 10 منطقه تهران فعالیت می نماید. این موسسه توسط شورای مرکزی 7 نفره که هر دو سال یک بار توسط اعضای مجمع عمومی موسسه انتخاب می شود. محمد تمیزکار دبیر کل موسسه که سه دوره توسط شورای مرکزی موسسه انتخاب و سکاندار اندیشه سبزان جوان می باشد. شعار موسسه : هر جوانی می تواند آینده ایی درخشان داشته باشد.
اطلاعیه های موسسه
پیام های تبریک موسسه
پیام های تسلیت موسسه
تفالی بر حافظ شیرازی
اهل بیت (علیه السلام)
مطالب دینی
مطالب آموزنده
زمستان 1385
پاییز 1385
